Na een geweldig Kickstart weekend van The Last Reformation geniet ik nog steeds na van de wonderbaarlijke dingen die er gebeurd zijn. Naast het krachtige onderwijs dat er gegeven werd, zijn we ook twee middagen met een grote groep enthousiaste Christenen de straat op gegaan om te evangeliseren.
De opdracht was om op zoek te gaan naar ‘mensen van vrede’. En wat zijn dat? Dat zijn mensen die door God al in hun hart voorbereid zijn op een ontmoeting met Jezus door ons heen. Het zijn mensen wiens hart ver genoeg open staat om letterlijk door God aangeraakt te kunnen worden.
Het tegengestelde kwamen we natuurlijk ook tegen: mensen die … laat ik zeggen ‘bijzonder’ reageerden zodra de naam ‘God’ of ‘Jezus’ viel. Vooral zij die zich geroepen voelden om in geuren en kleuren uit te wijden over waarom God niet deugde, maakten pijnlijk duidelijk hoezeer geloven in Jezus nog verward wordt met religie en hoe zeer we God verantwoordelijk houden voor het wangedrag van mensen.
En die verwarring, die snap ik wel. Ik heb ook een allergie voor religie. En er zijn nu eenmaal mensen die God op een hele kwalijke manier vertegenwoordigd hebben. Helemaal waar! Maar wat ik niet kan begrijpen, is dat mensen dan nog steeds liever met heel veel pijn en lichamelijk ongemak hun ‘gelijk’ overeind houden dan dat ze het risico (durven) nemen om door gebed genezen te worden. Maar ja, Jezus waarschuwde ons er al voor:
“En als ze je niet willen ontvangen noch naar je woorden willen luisteren, verlaat dan dat huis of die stad en schud het stof van je voeten. Ik verzeker jullie: de dag van oordeel zal voor het land van Sodom en Gomorra draaglijker zijn dan voor die stad.”
(Matteüs 10:14-15)
En dus, afkloppen en door! Gelukkig hebben we als groep ook vele prachtige ontmoetingen gehad. En daar ging het ons natuurlijk om. Er zijn mensen genezen van ziekten, pijn verdween en we hebben het goede nieuws van het Evangelie mogen delen met velen. Uiteindelijk is Jezus de Enige die echte hoop geeft en man, wat snakt de wereld daar naar!
De meest gedenkwaardige ontmoeting die ik had, was meteen de eerste op de eerste dag. We waren naar een winkelcentrum getogen in Tilburg en daar zag ik in de verte al snel een vrouw, leunend op een wandelstok. De insteek was om te beginnen met bidden voor genezing en het leek er sterk op dat zij dat wel kon gebruiken.
En inderdaad. We spraken haar aan en ze vertelde dat ze pas een operatie had ondergaan aan haar buik, maar dat was niet helemaal goed verlopen. Ze had heel veel pijn. En ja, ik mocht voor haar bidden. Ik heb toen één hand op haar schouder gelegd en de ziekte en pijn in Jezus naam weggestuurd. Direct voelde ze al iets gebeuren in haar lichaam en na nog één of twee keer genezing uitspreken was alle pijn weg.
We hebben daarna nog een heel fijn gesprek gehad waarin ik alle gelegenheid kreeg om het goede nieuws van het Evangelie met haar te delen. Zoals heel veel mensen in Brabant was ook zij van oorsprong katholiek en dus was het vooral ook heel erg zoeken naar in hoeverre ze werkelijk geloofde en snapte wat de Bijbelse, en dus Gods definitie van geloven is.
God heeft haar in ieder geval machtig aangeraakt daar in het winkelcentrum en ze heeft meer dan genoeg om goed over na te denken. En het mooiste moest voor mij nog komen: de ‘aftermovie’. Zo’n ontmoeting gaat namelijk best wel snel en achteraf bleek ik toch wel wat belangrijke details over het hoofd gezien te hebben. Toen ik namelijk ’s avonds in mijn bedje lag en mijn gedachten terug dwarrelden naar die middag, toen liet God me een duidelijk voor- en na-plaatje zien.
“Mariëlla, heb jij eigenlijk wel goed in je opgenomen wat er precies allemaal gebeurd is met deze vrouw vanmiddag?” En toen kwam er ineens allemaal extra informatie boven drijven wat ze achteraf gezien wel verteld had, maar wat ik gewoon in mijn brein niet opgeslagen had. Ze had namelijk ook verteld dat dit de eerste dag was sinds de operatie dat ze eindelijk weer naar buiten was gegaan, maar dat het haar heel veel moeite kostte. Het zweet stond letterlijk op haar voorhoofd, vertelde ze.
En toen was daar het plaatje van na haar genezing. We waren haar namelijk later die middag nog een keer tegengekomen op de parkeerplaats van het winkelcentrum… zonder wandelstok… en met flink de pas erin. Zó groot was het effect geweest van haar ontmoeting met Jezus die middag.