“Zonder geloof is het onmogelijk om God vreugde te geven; wie Hem wil naderen, moet immers geloven dat Hij bestaat, en wie Hem zoekt, zal door Hem gevonden worden.”
(Hebreeën 11:6)
Twee dagen terug deelde ik op mijn ‘Mijn leven met Jezus’-Facebookpagina onderstaande Bijbeltekst. En ik wil je vragen om deze, vóórdat je doorleest, eerst eens heel goed te lezen. We kunnen namelijk heel gewoon zijn om met onze ogen over woorden heen te vliegen en dan vervolgens te denken dat we goed begrijpen wat er staat. Maar is dat werkelijk zo? De Bijbel kent namelijk vele laagjes waarheid. Als jij dus denkt dat je een Bijbeltekst snapt, dan is er altijd weer een nóg diepere laag te ontdekken.
Wat zegt deze tekst uit Hebreeën 11:6 jou dus? Zijn het alleen deze paar zinnetjes of gaat er eigenlijk een heel verhaal achter schuil? Is het voor jou een ‘klinkt mooi, zal vast waar zijn’ of is het een tekst die jou – bewust of onbewust – prikkelt en aanvuurt? Is het alleen ‘amen!’ of ook ‘let’s go!’?
Ondanks dat Oosterse religies het ‘gejat’ en verdraaid hebben, is meditatie in beginsel een Bijbels principe. Mediteren is niet bezig zijn met jezelf, maar je vullen met Gods waarheid en Zijn aanwezigheid. Als je mediteert op Bijbelteksten duik je als het ware een tekst in. Je leest hem steeds opnieuw en je fileert hem als het ware. Wat zit er verborgen onder de oppervlakte? Wat betekenen de losse woorden en zinsdelen? Zitten er verbanden of een volgorde in de tekst? En maak er in gedachten ook eens een plaatje of een filmpje van, breng het tot leven en wat valt je dan op?
Ik heb deze tekst uit de Hebreeënbrief wat dieper op me laten inwerken en ik ontdek een aantal hele duidelijke ‘als dit, dan dat’ verbanden. Er zit een hele mooie bemoediging en krachtige belofte in voor ongelovigen én vooral een aanmoediging/aanvuring voor gelovigen. Dit is wat de tekst mij te binnen brengt:
God naderen, is wat God vreugde geeft. Iedereen die Hem (met respect) nadert, geeft Hem vreugde. Dat kan zijn terwijl je 1) Hem nog niet goed kent, maar je wel heel nieuwsgierig aan het onderzoeken bent wie God nu eigenlijk is – Gods belofte hier is: als je zoekt, zál je Mij vinden – of 2) als je God wel kent en een levende, in-beweging relatie met Hem hebt.
Het ding is dat naar-Waarheid-hongerende ongelovigen soms meer naar God toe bewegen dan gelovigen. En dat is raar en zeker niet Gods bedoeling. Als jij dus Christen bent, wil ik je uitdagen om je eigen hart eens te onderzoeken op dit punt. God naderen zou namelijk een continue proces moeten zijn, wat zowel God als ook jouzelf voortdurend met vreugde vult.
De praktijk laat zien, dat zeggen dat je in God gelooft, lang niet altijd zichtbaar en hoorbaar is. Als mensen alleen weten dat je gelooft, omdat je wel eens naar de kerk gaat, dan klopt er iets niet. Als je als Christen hetzelfde leven leeft als de ongelovigen om je heen, dan klopt er niets niet.
In plaats van God te naderen, vallen we soms namelijk stil of wijken we zelfs achteruit. Door religie kunnen we onszelf bijvoorbeeld zo onwaardig voelen, dat we eerder bij God vandaan rennen, dan dat we Hem onder ogen durven komen. Door ons terugdeinzen, pakken we de erfenis en de zegen niet aan, waar Jezus zo zwaar voor betaald heeft. Daar is God eerder verdrietig dan verheugd over.
En door onwetendheid (door onjuist of onvolledig onderwijs) kunnen we onszelf na onze redding ook zo passief opstellen, dat we bijna lui achterover gaan leunen en verwachten dat God de rest doet. We zetten gewoon onze oude leven voort zoals we gewend waren en wachten af totdat God als vanzelf Zijn karrevrachten met zegen naar binnen rijdt. We hebben een stap naar God toe gezet, we zijn gered… en dan we vallen stil. Ook niet iets wat God met vreugde vult.
God wil dat we niet alleen geloven in het feit dat Hij God is. Hij wil ook dat we leren geloven en vertrouwen in Jezus’ Zijn VOLLEDIGE reddingswerk. Hij wil dat we gaan geloven in AL Zijn beloftes en dat we van daaruit hoopvol en verlangend naar Hem toe gaan én blijven bewegen. Gods hart vult Zich met vreugde als wij gaan doen wat we zeggen dat we geloven, als we in actie komen en gaan doen wat Hij graag wil dat we doen.
Wat God heel specifiek van jou vraagt, daar zal je zelf achter moeten komen, maar wat Hij sowieso van ál Zijn kinderen vraagt, is tijd, energie, aandacht en toewijding. Dat zou ons niet mogen verbazen, want is dat geen voorwaarde voor het gezond houden van iedere relatie?
Mag Jezus dus Heer en Meester zijn over ALLE aspecten van jouw leven? Krijgt Hij van jou een doorslaggevende stem in waar je werkt, met wie jij een relatie aangaat, waar jij je geld aan uitgeeft, wat jij op televisie naar kijkt, bij welke kerk jij je aansluit, wat voor boeken jij leest, hoe jij je dag indeelt, hoeveel tijd jij per dag besteed aan Hem, enzovoorts. Mag Hij jou corrigeren als jij onhandige keuzes maakt en jij daardoor op een zijpad dreigt te belanden?
God denkt vol vreugde over al Zijn kinderen. Maar er is een groot verschil tussen een Vader die vreugde voelt over het hebben van kinderen op zich en de vreugde die een Vaderhart in toenemende mate vult naarmate Zijn kinderen gezond opgroeien, wijze beslissingen nemen, op het recht pad lopen, ontdekken wat hun roeping is en gaandeweg steeds meer op hun Vader gaan lijken.
Hoe zichtbaar Gods zegende hand wordt in jouw leven, is voor een groot deel afhankelijk van of je nog steeds vooral je eigen wil doet of dat je in Gods wil leeft. Als je doorkrijgt dat geloven een werkwoord is, jij iedere dag opnieuw Jezus het Centrum van jouw leven maakt en doet wat Hij van je vraagt, dan kán je niet anders je hemelse Vader vervullen met heel, héél, HEEL veel vreugde. Het hoeft echt niet allemaal foutloos en in één keer perfect. Het gaat erom dat je beweegt in de goede richting. Gods genade is méér dan genoeg om al jouw en mijn missers onderweg goed te maken. Zó goed is God!